Ο πελεκάνος είναι άλλο ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα της Κύπρου. Ο πελεκάνος αναλαμβάνει την κατασκευή της επίπλωσης, όπως τραπεζιών και ερμαριών, αλλά και γενικότερα του ξύλινου εξοπλισμού των σπιτιών, όπως τη ξύλινη σκεπή και «πορτοπαράθυρα».
Σιγάτσα και σιγατσάκι: Τα χρησιμοποιούσαν για το κόψιμο και το σχίσημο των ξύλων.
Κόπανος: Τον χρησιμοποιούσαν για το κτύπημα του σκαρπέλλου στο τρύπημα του ξύλου.
Στέλλα: Τη χρησιμοποιούσαν για να δίνονται στα ξύλα διάφορες κλήσεις ανάλογα με την κατασκευή.
Κομπάσος (διαβήτης): Τον χρησιμοποιούσαν για κυκλικό σημάδεμα του ξύλου, ιδιαίτερα στη κατασκευή παραθυριών.
Σημαδούρες: Τις χρησιμοποιούσαν για σημάδεμα των ξύλων που καθορίζονταν για να έχουν το ίδιο κανονικό πάχος.
Στρουβελλοαρίδα: Τη χρησιμοποιούσαν για το τρύπημα των ξύλων.
Πλάνια: Τη χρησιμοποιούσαν για το ίσιωμα των ξύλων.
Τράπανος: Τον χρησιμοποιούσαν με το χέρι για να βγάζουν τρύπες αφού τοποθετούσαν στο μπροστινό μέρος την ανάλογη αρίδα.
Ξύλινη μόλα: Τη χρησιμοποιούσαν για το σχεδιασμό των φυλλαρακιών στα παράθυρα.
Λαδάκονο: Το άλειφαν με λάδι και το χρησιμοποιούσαν για το ακόνισμα των αιχμηρών εργαλείων του πελεκάνου.
Γλύφτης (στενός και πλατύς): Τους χρησιμοποιούσαν για να βγάζουν τρύπες στα ξύλα.
Ξύστρα: Τη χρησιμοποιούσαν για το καθάρισμα των αυλακιών στο ξύλο που άνοιγαν με το γλύφτη για τις ενώσεις.
Ξυλόβιδα: Τη χρησιμοποιούσαν για το σφύξιμο και το κράτημα του ξύλου.
Σκαρπέλλο (στενό και πλατύ): Το χρησιμοποιούσαν για το έβγαλμα βαθειών τρύπων στα πορτοπαράθυρα.
Βόρζιλας: Τον χρησιμοποιούσαν για το άνοιγμα των τρύπων των κλειδαριών.